Krakowiak „z góry” lub „z góry nadu” [SB]. Jeden z najbardziej charakterystycznych krakowiaków sądeckich. Przez F. Kurzeję nazywany „A” [MK]
Krakowiak „z góry” lub „z góry nadu” [SB]. Jeden z najbardziej charakterystycznych krakowiaków sądeckich. Przez F. Kurzeję nazywany „A” [MK]
Tytularny krakowiak „sądecki”. Jeden z nielicznych molowych krakowiaków. Z racji charakteru melodii grany również na pogrzebach [SB]. Przez F. Kurzeję nazywany „spisecki”.
Prosty melodycznie i popularny krakowiak z dedykowaną przygrywką według R. Józefowskiego. Uważany za zadziornego lub zaczepnego jako wstęp do „słazy” i do bitki [SB].
Krakowiak, który można określić jako podstawowy, najbardziej popularny krakowiak sądecki [PK]
Krakowiak uważany przez mieszkańców Jastrzębi za swojego stąd nazywany Jastrzębskim [SB]
„Krakowiak drużbów” [PK]. Od czasu wizyty Ojca św. Jana Pawła II w Starym Sączu nazywany papieskim [JA]. W Łącku nazywany Pożegnalnym [MK] „Ej pódźmy jus, pódźmy jus…” Krakowiak do tańca [SB]
Najbardziej nostalgiczny z krakowiaków[PK]. Elegancki, uroczysty, krakowiak R. Józefowskiego [SB]. Integralny z przygrywką, czyli przygrywka jest jego własna i nie stosowana do innych krakowiaków jak to ma miejsce z innymi przygrywkami [PK]. Śpiewana w taki sposób, że druga zwrotka jest śpiewana na melodię przygrywki [KB].
„Marysia po ślubie” – określenie F. Kurzei [MK].
Śpiewany i grany na pożegnanie.
Krakowiak „z dołu”. Melodia idzie stopniowo do góry, tworząc jednego z najbardziej rytmicznych krakowiaków. Z kolei przygrywka łączona też z innymi krakowiakami ma w sobie całą gamę. Przez F. Kurzeję nazywany „Ściyreski” [MK]. Grany w drodze z kościoła: „Świyci ksiożyc, swiyci, gwiozdy mu nie dadzo, bo jus państwo młodyk z kościoła prowadzo” [SB].
Krakowiak pięciotaktowy, jeden najbardziej ulubionych wśród muzykantów. Krakowiak ze Stańkowej [SB].
Najpopularniejszy sądecki krakowiak [SB]
Jeden z najbardziej popularnych krakowiaków sądeckich.
Krakowiak starodawny, podegrodzki.
